Het pittig kopje van Tommy... (jg. 1, afl. 7)
Ik ben Tommy, 45 jaar waarvan 20 getrouwd en 15 papa van twee tieners Na een persoonlijke crash besliste ik mijn werkschema een versnelling lager in te stellen en 4/5de te werken. Dankzij die sprong overwon ik mijn “tuinvrees”, kwam ik op kruissnelheid als werknemer en vooral ook als mens en glij ik nu bewuster, met meer vertrouwen en bovenal met meer plezier door het leven.
Wat is je WerkBaAr verhaal?
Ruim 20 jaar geleden startte ik bij een mediabedrijf. Die job doe ik nog steeds, maar nu op een andere manier: niet meer voltijds, maar wel 4/5de.
Ik was doorgegroeid tot het midden management toen onze businessunit na een aanslepend fusieproces naar Brussel moest verhuizen. Die verhuis vormde de spreekwoordelijke druppel die me alle controle deed verliezen over mijn werk en mezelf. Ik maakte rationele keuzes (carrière) om een valse zekerheid na te streven en een emotionele nood (gezin) in te vullen.
Dat had het averechts effect dat ik vergat wie ik echt was en afgleed van de werkelijke wereld. In 2014 werd de botsing tussen mijn ratio en mijn emoties te zwaar en knakte ik als persoon. Via begeleiding, introspectie, een veilige thuishaven, meer zorg voor lichaam en geest en vooral openheid over mijn emoties heb ik mezelf teruggevonden.
Door mijn zoekproces in een verhaal te gieten, ging ik anderen inspireren en kreeg mijn mess meteen een message. Dat verhaal lees je in mijn boek en deel ik in mijn blog. Pas zo kwam ik op kruissnelheid, zowel professioneel als persoonlijk – als familieman.
Ten volle en met zin en passie werken vanuit je talenten, dat is ….
… iets dat ik dankzij mijn beslissing om 4/5de te gaan werken nu meer doe dan ooit, al blijft het steeds een uitdaging om meer mijn gevoel dan mijn verstand te volgen. Ik voel dat ik pas nu echt op weg ben naar de beste versie van mezelf. Ik ben op kruissnelheid. Nadenken over de (financiële) gevolgen voor later doe ik niet.
Het voelt goed wat ik nu doe en hoe ik dat doe. Een rustiger werkschema laat me toe mijn emotionele noden in te vullen waardoor het ook professioneel vlotter gaat. De extra tijd besteed ik aan mijn gezin, mezelf, aan het inspireren van anderen en aan projecten rond burn-out, hoogsensitiviteit en persoonlijke ontwikkeling.
Zo bereik ik vandaag een mooi 80⁄20-evenwicht.
Wat waren je eerste stappen?
Op pauze drukken. Me letterlijk en figuurlijk ademruimte geven door bewust bij mezelf stil te staan, in de spiegel te kijken en te leren houden van wie ik zag. Ik ging op zoek naar mezelf: alleen, met anderen en onder begeleiding.
Ik ging op zoek naar de dromen die ik als kind koesterde, de plekken waar ik als kind graag was en ontdekte zo de jongere versie van mezelf: de idealist die een verschil wil maken. Ik leerde luisteren naar mijn lichaam, ik ging het meer verzorgen onder meer via voeding en beweging.
Ik heb altijd veel en intensief gesport, ook als uitlaatklep, maar doe dat nu bewuster. Ik omarmde mijn kwetsbaarheid en erkende het als een kracht eerder dan als last. Ik leerde mijn grenzen kennen en ‘neen’ zeggen.
Ervaringen en tips die ik met andere ondernemende talentbieders wil delen …
Persoonlijke groei ligt net buiten je comfortzone. Zo zei Paul Ferrini: “Als je de moed hebt om de muur van je angst te naderen, verandert die in een poort”. Angst voor verkeerde keuzes verlamt, terwijl een verkeerde keuze eigenlijk niet bestaat. Je maakt die op het moment dat je erachter staat, dus moet ze juist zijn. Pakt ze anders uit dan verwacht, maak dan een andere. Dankzij een foute afslag bij een fietsknooppunt kom je soms onverwacht op mooie plekjes.
Van angst voor beoordeling en veroordeling naar vertrouwen en innerlijke rust was ook voor mij een uitdaging. Ik dacht te veel “wat als?”, terwijl ik me nu meer in de flow voel. Ik twijfel minder aan mezelf, omdat ik meer doe wat ik graag doe en ook besef dat ik er goed in ben. Erken dus ook in je job je gevoel en stel niet alles uit tot “misschien ooit”.
Overweeg je, net zoals ik, om een rustiger werkschema aan te nemen, erken dan dat het niet is omdat je niet langer voltijds werkt dat je niet meer in een goed ritme meedraait. Integendeel. De kruissnelheid is de snelheid waarmee bijvoorbeeld een vliegtuig zo efficiënt mogelijk vliegt: dan spelen niet alleen snelheid en afstand, maar ook het brandstofverbruik een rol. Wie zijn carrière als een goede piloot aanstuurt, houdt dus best rekening met de efficiëntie van zijn vliegtuig – lees: zijn lichaam en geest.
De schildpad bereikt even goed zijn doel als de haas. Ze hoeven trouwens ook niet hetzelfde doel te hebben. Respecteer dus je eigen tempo, anders speel je na verloop van tijd haasje over met jezelf, struikel je over je benen, bijt je in het zand en glipt je dat waarvoor je het deed misschien wel door de vingers. Vereenzelvig je dus niet enkel met je job, maar wel met wie je bent. Je “persoonlijke missie” moet niet per se in je werk liggen.
Door een deeltijdse job te combineren met een – al dan niet betaalde – andere activiteit waarin je belangrijke drijfveren invult, kun je bijvoorbeeld je professionele leven met je privéleven laten samengaan. Misschien wordt dat zijtraject wel je hoofdweg en krijg je meer het gevoel als regisseur te leiden in plaats van als betekenisloze acteur te lijden.
Meer weten over Tommy?
Tommy Browaeys schreef in zijn boek ‘Wake-up call’ over hoogsensitiviteit en burn-out. Daarnaast kan je hem volgen op de blog https://waarjewerkelijkademt.wordpress.com/ en contacteren voor een persoonlijke getuigenis of medewerking aan workshops